Ministar rada i boračko – invalidske zaštite Republike Srpske /RS/ Petar Đokić danas je povodom obilježavanja 93. godišnjice proboja Solunskog fronta u ime Vlade RS položio vijenac u kripti posvećenoj poginulim srpskim borcima, koja se nalazi u okviru kompleksa Vojnog groblja Zejtinlik u Solunu.
On je rekao da je delegacija Vlade Srpske danas prisustvovala jednom od najdostojanstvenijih skupova sjećanja na srpske borce koji su se hrabro žrtvovali za slobodu svog naroda i otadžbine, te se uvjerila u ogromno poštovanje saveznika iz Prvog svjetskog rata prema srpskim dobrovoljcima, a prije svega Grka.
„Prvi svjetski rat je bio izuzetno tragičan i težak za srpski narod u cjelini. U tom ratu je poginuo svaki četvrti Srbin mušakarac. To znači da je taj rat odnio ogromne žrtve i on je simbol našeg velikog stradanja u borbi za slobodu, koju smo, ipak, svaki put u ratovima izborili“, rekao je Đokić u telefonskoj izjavi Srni iz Soluna.
On je rekao je da ga posebno raduje što je obilježavanju proboja fronta danas, osim delegacije RS, Vlade Srbije i zemalja saveznica iz Prvog svjetskog rata, prisustvovala i grupa građana iz Srpske.
„To je dokaz da proboj Solunskog fronta i ogromna srpska žrtva u Prvom svjetskom ratu nije zaboravljena“, rekao je Đokić i izrazio očekivanje da će se narednih godina još organizovanije pristupiti obilježavanju ove najznačajnije srpske bitke iz Prvog svjetskog rata.
Ministar posjetu Solunu nastavlja sutra, kada će prisustvovati komemorativnoj svečanosti kod savezničkog spomenika u Polikastru, gdje će u ime Vlade RS položiti vijenac.
U Solunu se tradicionalno posljednjeg vikenda septembra obilježava dan proboja Solunskog fronta, kome prisustvuju predstavnici zemalja čiji su vojnici učestvovali u proboju ovog fronta.
Vojničko groblje na Zejtinliku se nalazi u Solunu i u njegovom sklopu su smješteni grobovi srpskih, francuskih, italijanskih, engleskih i ruskih vojnika poginulih u borbama i proboju Solunskog fronta u Prvom svjetskom ratu.
Solunski front u Prvom svjetskom ratu je nastao kao pokušaj Saveznika da pomognu Srbiji u jesen 1915. godine protiv združenog napada Njemačke, Austro-Ugarske i Bugarske. Ekspedicija je došla prekasno i u nedovoljnom broju da spriječi pad Srbije, a bila je otežana unutrašnjom političkom krizom u Grčkoj.
Na kraju je stvoren stabilan front, koji se prostirao od albanske obale Jadranskog mora do rijeke Strume, u kom su se međunarodne savezničke snage borile sa Centralnim silama.
Solunski front je ostao prilično stabilan, uprkos lokalnim akcijama, sve do velike savezničke ofanzive u septembru 1918. godine, koja je rezultovala kapitulacijom Bugarske i oslobođenjem Srbije.
